Ακούω την ξαδέρφη της μαμάς μου από την κουζίνα στεναχωρημένη.
Μπορεί και θυμωμένη.
Μπορεί και μπουχτισμένη.
Στην τελική αδικημένη.
Ξέρετε δεν το πολυπίστευα ότι τέτοιες καταστάσεις υπάρχουν απαρχαιωμένα έντονες τόσο δίπλα μας.Νόμιζα πως ίχνη ρατσισμού υπήρχαν μόνο στις μεγάλες γεννιές του σήμερα.Νόμιζα πως οι νέοι,σύγχρονοι άνθρωποι δεν κρύβουν πια μίσος για το διαφορετικό.
Αναρωτιέμαι τί είναι διαφορετικό για τον καθένα.
Αναρωτιέμαι πόσοι δεν το έχουν αναλογισθεί καν.
Πρόκειται ίσως για μια ακόμη περίπτωση έρωτα ανάμεσα σε μια Ελληνίδα κι έναν Αλβανό.Άρνηση.Κατακραυγή.Αλήθεια σας λέω.Έπεσαν όλοι πάνω της,τον έδιωξαν με τον χειρότερο τρόπο κι εκείνη πολύ δειλή ή μάλλον φοβισμένη να τον ακολουθήσει.
Την άκουγα να μιλάει με τη μικρή αδελφή μου.
"Πω,πω Άννα να είχαμε ένα i-phone!"
"Τι να το κάνουμε μωρέ Ραφαέλα?Εγώ το μόνο που θέλω και δεν έχω είναι ο *****"
Και την ακούω τώρα να μιλάει με τη μαμά μου:"Τους ρώτησα,βρε Δέσποινα,αν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στον Έλληνα και τον οποιασδήποτε άλλης εθνικότητας βιαστή.Και μου είπαν ΝΑΙ!"
*σιωπή*
"Θα έρθει,θα έρθει και θα φύγουμε και τότε θα το κάνω,στο ορκίζομαι."
"Φύγε,Άννα!Είναι μια βρώμικη αρρώστια αυτό που περνάς.Φύγε!"
***
Ο Ερρίκος είναι ένας από τους πιο έντιμους και ειλικρινείς ανθρώπους που έχω συναντήσει και νοιώθω πολύ τυχερή που κάνουμε οικογενειακά παρέα μαζί του. Χρίστουγεννα,Πάσχα,γιορτές,αμέτρητες βραδιές στην αυλή,όπως και η σημερινή.
Αντιλήφθηκε νωρίς πως είναι ομοφυλόφιλος.Το είπε.
Δεν τον ρώτησα ποτέ αν βίωσε την κατάκριση.Το βλέπω όμως στα μάτια του.Ξέρετε συμβαίνει αυτό καμιά φορά.
Εκτός από την πίκρα,όμως,και την αμηχανία στις κινήσεις του βλέπω έναν άνθρωπο που αγωνίζεται,κυνηγά ευκαιρίες,παρακαλά για ευκαιρίες.Μα πάνω απ'όλα διακρίνω εκείνο το σεβασμό στους γύρω του αλλά και στον ίδιο τον εαυτό του,το ανυπόκριτο ενδιαφέρον του για τη μαμά μου,που τον έχει σαν αδερφό.
Ήταν ΜΟΝΙΜΑ δίπλα της,πράγμα που συνειδητοποίησα πρόσφατα.Κι ας ήταν και στην Ισπανία.Σε μια φιλία τελικά δεν έχει καμιά απολύτως σχέση πόσο συχνά βλέπεστε ή πόσο κοντά είστε για να είναι θεμελιωμένη και ουσιαστική.Κι αυτό φέτος το κατάλαβα.
Για 2 χρόνια ο Ερρίκος (σε αντίθεση με την Άννα) βρήκε το κουράγιο να ρίξει μαύρη πέτρα στο Ηράκλειο και να φύγει στην Ισπανία,ακολουθώντας τον σύντροφό του.Ήρθαν μαζί 2 φορές στο Ηράκλειο και,πιστέψτε με,ήταν μαζί τόσο όμορφα,διακριτικά και σεμνά αγαπημένοι.Τελικά δεν τα κατάφεραν και ο καθένας γύρισε σπίτι του.
Είχα κάποτε στη ζωή μου έναν άντρακλα,που μπεκρούλιαζε και είχε πολλές γυναίκες.Δεν τον συμπαθούσε τον Ερρίκο,για την ακρίβεια τον απεχθανόταν.Ήταν "ανώμαλος".
Χριστέ μου,ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΔΡΑΣ?
Κατάρα! Αδικίες που γίνονται.
***
2 μήνες περίπου πριν στη Θεσσαλονίκη.
Στο μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου.
Κατέβηκα τελικά να ικανοποιήσω την αδάμαστη λιγούρα μου για γλυκό.
Περιμένοντας στο ταμείο έγινα θεατής μια σκηνής στην οποία δεν ήξερα αν έπρεπε να βάλω τα κλάματα ή τις φωνές.
Μπροστά μου στο ταμείο βρισκόταν μια γυναίκα και δυστυχώς έχασα το πώς άρχισε αυτός μονόλογός της..
"ΠΟΣΟ ΣΙΧΑΜΕΝΟ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΕΙΣ ΝΑ ΚΡΑΤΙΟΥΝΤΑΙ ΧΕΡΑΚΙ ΧΕΡΑΚΙ,ΚΑΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΚΙΟΛΑΣ (ναι αυτο είπε!) ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΝΑ ΓΕΛΑΝΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΚΑΛΙΑΖΟΝΤΑΙ! ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΤΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΛΛΑ ΠΩΣ? ΠΟΙΟΣ ΛΟΓΙΚΟΣ(!) ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΥΠΑΡΞΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΩΜΑΛΙΑ?"
Αυτά ήταν τα ακριβή της λόγια,τα ξεστόμιζε με φοβερό πάθος-μίσος.
Ο νεαρός που βρισκόταν στο ταμείο σήκωσε το κεφάλι του,μισοβουρκωμένος και της είπε "Είναι 20,80."
***
Σώπασε.Επιτέλους σώπασε.
Εσύ,εσύ που κρίνεις την αγάπη.Πώς είναι δυνατόν να μην δέχεσαι και να σε ξενίζει τόσο πολύ κάτι τόσο αγνό και καθαρό?Πώς γίνεται να αποτελέσεις εμπόδιο στη ζωή κάποιου? Εσύ ΠΟΙΟΝ ρώτησες για τις επιλογές σου?
Στη ζωή μας δεχόμαστε την αγάπη που νομίζουμε ότι μας αξίζει.
Όχι.Γιατί υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που νομίζουν πως αξίζουν πολλή,ενώ στην πραγματικότητα είναι αυτοί που την διώχνουν γύρω τους και αυτοί που την καταστρέφουν.Και υπαρχουν και άνθρωποι που φοβούνται.Φοβούνται πολύ.Γιατί δυστυχώς δεν μπορούν να κλείσουν τ'αυτιά τους στις φωνές που κατακρίνουν την αγάπη τους και νομίζουν ότι τελικά δεν την αξίζουν.Και αν την αφήσουν να φύγει?
Ε δεν το ανέχομαι πια.
Τι φοβάσαι να αντικρίσεις?
Την κόρη σου με ξένο? Το γιο σου με άντρα?
Δεν φοβάσαι να αντικρίσεις όμως το δικό σου μίσος,τη δική σου μαυρισμένη ψυχή?
Εγώ λυπάμαι.
Και δεν θα σταματήσω να εύχομαι μια μέρα (ας μην αργήσει!!) οι επόμενες γενιές να μας κοροϊδεύουν και να μας θεωρούν πρωτόγονους που αφήσαμε να υπάρχει τέτοιος φόβος στον κόσμο μας.
Εύχομαι κάποτε ΟΛΟΙ να είναι έτσι:
(ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ!!)
Μπορείς να αγαπήσεις όποιον θέλεις.
Μπορείς να αγαπήσεις όπως θέλεις.
Δεν χρωστάς εξηγήσεις σε κανένα τη στιγμή που είσαι ένας σωστός άνθρωπος.
Κάνε λίγη ακόμα υπομονή.Μα μην αφήσεις αυτό που θέλεις να φύγει έτσι.
Εσύ έχεις εφόδιο την αγάπη.Αυτοί που σε κοιτούν με μισό μάτι μάντεψε...
Δεν είσαι εσύ στο στραβό δρόμο!!
xoxo
Μπορεί και θυμωμένη.
Μπορεί και μπουχτισμένη.
Στην τελική αδικημένη.
Ξέρετε δεν το πολυπίστευα ότι τέτοιες καταστάσεις υπάρχουν απαρχαιωμένα έντονες τόσο δίπλα μας.Νόμιζα πως ίχνη ρατσισμού υπήρχαν μόνο στις μεγάλες γεννιές του σήμερα.Νόμιζα πως οι νέοι,σύγχρονοι άνθρωποι δεν κρύβουν πια μίσος για το διαφορετικό.
Αναρωτιέμαι τί είναι διαφορετικό για τον καθένα.
Αναρωτιέμαι πόσοι δεν το έχουν αναλογισθεί καν.
Πρόκειται ίσως για μια ακόμη περίπτωση έρωτα ανάμεσα σε μια Ελληνίδα κι έναν Αλβανό.Άρνηση.Κατακραυγή.Αλήθεια σας λέω.Έπεσαν όλοι πάνω της,τον έδιωξαν με τον χειρότερο τρόπο κι εκείνη πολύ δειλή ή μάλλον φοβισμένη να τον ακολουθήσει.
Την άκουγα να μιλάει με τη μικρή αδελφή μου.
"Πω,πω Άννα να είχαμε ένα i-phone!"
"Τι να το κάνουμε μωρέ Ραφαέλα?Εγώ το μόνο που θέλω και δεν έχω είναι ο *****"
Και την ακούω τώρα να μιλάει με τη μαμά μου:"Τους ρώτησα,βρε Δέσποινα,αν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στον Έλληνα και τον οποιασδήποτε άλλης εθνικότητας βιαστή.Και μου είπαν ΝΑΙ!"
*σιωπή*
"Θα έρθει,θα έρθει και θα φύγουμε και τότε θα το κάνω,στο ορκίζομαι."
"Φύγε,Άννα!Είναι μια βρώμικη αρρώστια αυτό που περνάς.Φύγε!"
***
Ο Ερρίκος είναι ένας από τους πιο έντιμους και ειλικρινείς ανθρώπους που έχω συναντήσει και νοιώθω πολύ τυχερή που κάνουμε οικογενειακά παρέα μαζί του. Χρίστουγεννα,Πάσχα,γιορτές,αμέτρητες βραδιές στην αυλή,όπως και η σημερινή.
Αντιλήφθηκε νωρίς πως είναι ομοφυλόφιλος.Το είπε.
Δεν τον ρώτησα ποτέ αν βίωσε την κατάκριση.Το βλέπω όμως στα μάτια του.Ξέρετε συμβαίνει αυτό καμιά φορά.
Εκτός από την πίκρα,όμως,και την αμηχανία στις κινήσεις του βλέπω έναν άνθρωπο που αγωνίζεται,κυνηγά ευκαιρίες,παρακαλά για ευκαιρίες.Μα πάνω απ'όλα διακρίνω εκείνο το σεβασμό στους γύρω του αλλά και στον ίδιο τον εαυτό του,το ανυπόκριτο ενδιαφέρον του για τη μαμά μου,που τον έχει σαν αδερφό.
Ήταν ΜΟΝΙΜΑ δίπλα της,πράγμα που συνειδητοποίησα πρόσφατα.Κι ας ήταν και στην Ισπανία.Σε μια φιλία τελικά δεν έχει καμιά απολύτως σχέση πόσο συχνά βλέπεστε ή πόσο κοντά είστε για να είναι θεμελιωμένη και ουσιαστική.Κι αυτό φέτος το κατάλαβα.
Για 2 χρόνια ο Ερρίκος (σε αντίθεση με την Άννα) βρήκε το κουράγιο να ρίξει μαύρη πέτρα στο Ηράκλειο και να φύγει στην Ισπανία,ακολουθώντας τον σύντροφό του.Ήρθαν μαζί 2 φορές στο Ηράκλειο και,πιστέψτε με,ήταν μαζί τόσο όμορφα,διακριτικά και σεμνά αγαπημένοι.Τελικά δεν τα κατάφεραν και ο καθένας γύρισε σπίτι του.
Είχα κάποτε στη ζωή μου έναν άντρακλα,που μπεκρούλιαζε και είχε πολλές γυναίκες.Δεν τον συμπαθούσε τον Ερρίκο,για την ακρίβεια τον απεχθανόταν.Ήταν "ανώμαλος".
Χριστέ μου,ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΔΡΑΣ?
Κατάρα! Αδικίες που γίνονται.
***
2 μήνες περίπου πριν στη Θεσσαλονίκη.
Στο μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου.
Κατέβηκα τελικά να ικανοποιήσω την αδάμαστη λιγούρα μου για γλυκό.
Περιμένοντας στο ταμείο έγινα θεατής μια σκηνής στην οποία δεν ήξερα αν έπρεπε να βάλω τα κλάματα ή τις φωνές.
Μπροστά μου στο ταμείο βρισκόταν μια γυναίκα και δυστυχώς έχασα το πώς άρχισε αυτός μονόλογός της..
"ΠΟΣΟ ΣΙΧΑΜΕΝΟ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΕΙΣ ΝΑ ΚΡΑΤΙΟΥΝΤΑΙ ΧΕΡΑΚΙ ΧΕΡΑΚΙ,ΚΑΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΚΙΟΛΑΣ (ναι αυτο είπε!) ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΝΑ ΓΕΛΑΝΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΚΑΛΙΑΖΟΝΤΑΙ! ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΤΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΛΛΑ ΠΩΣ? ΠΟΙΟΣ ΛΟΓΙΚΟΣ(!) ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΥΠΑΡΞΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΩΜΑΛΙΑ?"
Αυτά ήταν τα ακριβή της λόγια,τα ξεστόμιζε με φοβερό πάθος-μίσος.
Ο νεαρός που βρισκόταν στο ταμείο σήκωσε το κεφάλι του,μισοβουρκωμένος και της είπε "Είναι 20,80."
***
Σώπασε.Επιτέλους σώπασε.
Εσύ,εσύ που κρίνεις την αγάπη.Πώς είναι δυνατόν να μην δέχεσαι και να σε ξενίζει τόσο πολύ κάτι τόσο αγνό και καθαρό?Πώς γίνεται να αποτελέσεις εμπόδιο στη ζωή κάποιου? Εσύ ΠΟΙΟΝ ρώτησες για τις επιλογές σου?
Όχι.Γιατί υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που νομίζουν πως αξίζουν πολλή,ενώ στην πραγματικότητα είναι αυτοί που την διώχνουν γύρω τους και αυτοί που την καταστρέφουν.Και υπαρχουν και άνθρωποι που φοβούνται.Φοβούνται πολύ.Γιατί δυστυχώς δεν μπορούν να κλείσουν τ'αυτιά τους στις φωνές που κατακρίνουν την αγάπη τους και νομίζουν ότι τελικά δεν την αξίζουν.Και αν την αφήσουν να φύγει?
Ε δεν το ανέχομαι πια.
Τι φοβάσαι να αντικρίσεις?
Την κόρη σου με ξένο? Το γιο σου με άντρα?
Δεν φοβάσαι να αντικρίσεις όμως το δικό σου μίσος,τη δική σου μαυρισμένη ψυχή?
Εγώ λυπάμαι.
Και δεν θα σταματήσω να εύχομαι μια μέρα (ας μην αργήσει!!) οι επόμενες γενιές να μας κοροϊδεύουν και να μας θεωρούν πρωτόγονους που αφήσαμε να υπάρχει τέτοιος φόβος στον κόσμο μας.
Εύχομαι κάποτε ΟΛΟΙ να είναι έτσι:
Μπορείς να αγαπήσεις όποιον θέλεις.
Μπορείς να αγαπήσεις όπως θέλεις.
Δεν χρωστάς εξηγήσεις σε κανένα τη στιγμή που είσαι ένας σωστός άνθρωπος.
Κάνε λίγη ακόμα υπομονή.Μα μην αφήσεις αυτό που θέλεις να φύγει έτσι.
Εσύ έχεις εφόδιο την αγάπη.Αυτοί που σε κοιτούν με μισό μάτι μάντεψε...
Δεν είσαι εσύ στο στραβό δρόμο!!
xoxo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου