Πέρασαν κάμποσες μέρες από το τελευταίο μου ποστ και κάμποσες παραπάνω από τότε που ήμουν σε θέση να γράψω λίγο πιο προσωπικά.
Ντρεπόμουν κάπως.
Γιατί ήμουν σίγουρη ότι αν αρχίσω να γράφω,το θέμα δεν θα είναι άλλο από αυτό που,έστω και κρυφά και υπαινικτικά-τόσο που το καταλαβαίνουν ελάχιστοι άνθρωποι-έχω καταφέρει να περάσω στα λόγια αυτού του blog και που εκάστοτε νιώθω ότι το γεμίζουν με λίγη παραπάνω...σκοτεινιά και δε θέλω.Καθόλου.(Να δείτε που δεν μπορώ να το αποφύγω τελικά.)
Σήμερα σκεφτόμουν πόσο συχνά μπορεί να συμβεί στη ζωή ενός ανθρώπου να πέσει κάπως...τραγικά έξω για έναν άλλο άνθρωπο,ακόμη και γι αυτόν που μέχρι και πρόσφατα ορκιζόταν ότι είναι ένα από τα πολύ κοντινά του άτομα,ότι τον ξέρει πραγματικά καλά,ότι ποτέ δεν θα...
Και μετά σκεφτόμουν και άρχισα να παρατηρώ ΠΟΣΟ διαφορετικοί είμαστε ΟΛΟΙ,ένας-ένας ξεχωριστά.
Τόσα διαφορετικά μυαλά,τόσες διαφορετικές καρδιές,τόσες διαφορετικές πορείες,τόσες παντελώς διαφορετικές προοπτικές.
Να βρεις την "αντίστοιχη" πλευρά του εαυτού σου κάπου,στην οποιαδήποτε ανθρώπινη σχέση,μάλλον αδύνατον.Είπαμε,είσαι ξεχωριστή και ξεχωριστός.Μοναδική και μοναδικός.
Ξέρεις όμως τι είναι ωραίο να βρίσκεις σε σχέση με τις σχέσεις σου,που θα καλύψει τις όποιες διαφορές που θα...ταράζουν τα νερά σου?
Σεβασμό.
Αυτό να αναζητάς.
Να σέβεσαι και να σε σέβονται.
Να εκτιμάς και να σε εκτιμάνε.
Να λες και να εισπράττεις ένα ευχαριστώ.
Τελευταία συνειδητοποιώ ότι με εκπλήσσουν πράγματα και λέξεις που ποτέ ξανά δεν πίστεψα στη βαρύτητα και την αξία τους.Ω ναι,θυμάμαι καλά τον εαυτό μου να θεωρεί λέξεις δεδομένες ή μάλλον συνηθισμένες, να μην τις ξεστομίζω ποτέ γιατί πάλι ντρεπόμουν κατά κάποιο τρόπο,πίστευα ότι οι άλλοι δεν θα τις πάρουν στα σοβαρά γιατί κι εγώ ένιωθα λίγο άβολα να τις ακούω,να τις πιστέψω.
Να,οι παραπάνω λέξεις υπήρξαν κάποιες από αυτές που "ντρεπόμουν" να ξεστομίζω/ακούω/καταγράφω.
Τώρα,δεν θα μπορούσα να τις εννοώ περισσότερο,να πιστέψω στο νόημά τους περισσότερο.
Tώρα που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι το να επιμένει κάποιος στη ζωή του να μην αλλάξει κάποια δεδομένα της,ακριβώς γιατί τα θεωρούσε δεδομένα είναι πολύ μα πολύ λάθος.
Όχι,δεν είναι κακό να φτάσεις στο σημείο εκείνου του "ξεκαθαρίσματος" των ανθρώπων στη ζωή σου,όταν πια σιγουρεύεσαι πως αυτά που λέγαμε παραπάνω περί σεβασμού και εκτίμησης (να το βράσω το ευχαριστώ) έχουν πάει προ πολλού περίπατο.
Και κάπου εκεί το τέλος είναι αναπόφευκτο.Δύσκολο,μα αναπόφευκτο,όση υπομονή κι αν κάνεις.
Και πρέπει να το συνηθίσεις.Και αυτό και όλη την αδικία,την πικρία και την προδοσία.
Και μετά να καταλάβεις γιατί την επί δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια φίλη σου δεν θα την πειράζει και τόσο πολύ αυτό το τέλος.
Λέιλα.
Let it go.
Breathe.
Ντρεπόμουν κάπως.
Γιατί ήμουν σίγουρη ότι αν αρχίσω να γράφω,το θέμα δεν θα είναι άλλο από αυτό που,έστω και κρυφά και υπαινικτικά-τόσο που το καταλαβαίνουν ελάχιστοι άνθρωποι-έχω καταφέρει να περάσω στα λόγια αυτού του blog και που εκάστοτε νιώθω ότι το γεμίζουν με λίγη παραπάνω...σκοτεινιά και δε θέλω.Καθόλου.(Να δείτε που δεν μπορώ να το αποφύγω τελικά.)
Σήμερα σκεφτόμουν πόσο συχνά μπορεί να συμβεί στη ζωή ενός ανθρώπου να πέσει κάπως...τραγικά έξω για έναν άλλο άνθρωπο,ακόμη και γι αυτόν που μέχρι και πρόσφατα ορκιζόταν ότι είναι ένα από τα πολύ κοντινά του άτομα,ότι τον ξέρει πραγματικά καλά,ότι ποτέ δεν θα...
Και μετά σκεφτόμουν και άρχισα να παρατηρώ ΠΟΣΟ διαφορετικοί είμαστε ΟΛΟΙ,ένας-ένας ξεχωριστά.
Τόσα διαφορετικά μυαλά,τόσες διαφορετικές καρδιές,τόσες διαφορετικές πορείες,τόσες παντελώς διαφορετικές προοπτικές.
Να βρεις την "αντίστοιχη" πλευρά του εαυτού σου κάπου,στην οποιαδήποτε ανθρώπινη σχέση,μάλλον αδύνατον.Είπαμε,είσαι ξεχωριστή και ξεχωριστός.Μοναδική και μοναδικός.
Ξέρεις όμως τι είναι ωραίο να βρίσκεις σε σχέση με τις σχέσεις σου,που θα καλύψει τις όποιες διαφορές που θα...ταράζουν τα νερά σου?
Σεβασμό.
Αυτό να αναζητάς.
Να σέβεσαι και να σε σέβονται.
Να εκτιμάς και να σε εκτιμάνε.
Να λες και να εισπράττεις ένα ευχαριστώ.
***
Να,οι παραπάνω λέξεις υπήρξαν κάποιες από αυτές που "ντρεπόμουν" να ξεστομίζω/ακούω/καταγράφω.
Τώρα,δεν θα μπορούσα να τις εννοώ περισσότερο,να πιστέψω στο νόημά τους περισσότερο.
Tώρα που αρχίζω να καταλαβαίνω ότι το να επιμένει κάποιος στη ζωή του να μην αλλάξει κάποια δεδομένα της,ακριβώς γιατί τα θεωρούσε δεδομένα είναι πολύ μα πολύ λάθος.
Όχι,δεν είναι κακό να φτάσεις στο σημείο εκείνου του "ξεκαθαρίσματος" των ανθρώπων στη ζωή σου,όταν πια σιγουρεύεσαι πως αυτά που λέγαμε παραπάνω περί σεβασμού και εκτίμησης (να το βράσω το ευχαριστώ) έχουν πάει προ πολλού περίπατο.
Και κάπου εκεί το τέλος είναι αναπόφευκτο.Δύσκολο,μα αναπόφευκτο,όση υπομονή κι αν κάνεις.
Και πρέπει να το συνηθίσεις.Και αυτό και όλη την αδικία,την πικρία και την προδοσία.
Και μετά να καταλάβεις γιατί την επί δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια φίλη σου δεν θα την πειράζει και τόσο πολύ αυτό το τέλος.
***
Και τώρα κοιτάς ποιοι έμειναν.
Ναι,υπήρχαν από πριν.
Ναι,τους σέβεσαι και σε σέβονται.
Όλα ασφαλή.
Σ'αυτούς λοιπόν τους ανθρώπους,που δεν είναι πολλοί,μη φανταστείτε,στην οικογένειά μου και στις τρεις καλές μου φίλες, θέλω να πω πως σας αγαπώ πολύ και σας ευχαριστώ άλλο τόσο για όλα.Ακούγεται λίγο γενικό,μέσα μου όμως το προσδιορίζω ακριβέστατα και μού αρκεί για τώρα.Μην το ξεχνάτε.
Κι σ'έναν συγκεκριμένο άνθρωπο...
Όλα θα πάνε καλά.
Πάρε μία μία λέξη.Τις εννοώ.
Μπράβο σου!Σε θαυμάζω στ'αλήθεια.
***
Inspire Someone Today,19 Jul.
The one about my lost friend.
Καταλαβαίνω ότι για ακόμα μια φορά νιώθεις μόνη και πως κανείς δεν μπορεί να σε καταλάβει,μόνο εσύ.
Ναι συμφωνώ.Όσο κι αν σταθώ στο πλευρό σου,όσα χρόνια και να σε αφήνω να μου μιλάς για να ξεσπάσεις δεν θα σε καταλάβω ποτέ απόλυτα.Κανείς δεν μπορεί να μπει στο μυαλό του άλλου,να βιώσει τι αισθάνεται.Είναι φύσει αδύνατον,όσο κι αν το θέλει,όσο κι αν σ'αγαπάει!!
...
Για το Θεό,ΣΤΑΜΑΤΑ!!!
...
Μην πας παρακάτω.
Έχασες ήδη αρκετά χρόνια περιμένοντας και κάνοντας υποχωρήσεις για τους πάντες. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ,κάνε κάτι για 'σένα. Ίσως το μετανιώσεις.
ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ.
Κάτι παραπάνω θα ξέρω από εσένα.
Άκουσε λίγο πιο προσεχτικά τους γύρω σου.
ΑΥΤΟΙ θέλουν το καλό σου.
Έχασες ήδη αρκετά χρόνια περιμένοντας και κάνοντας υποχωρήσεις για τους πάντες. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ,κάνε κάτι για 'σένα. Ίσως το μετανιώσεις.
ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ.
Κάτι παραπάνω θα ξέρω από εσένα.
Άκουσε λίγο πιο προσεχτικά τους γύρω σου.
ΑΥΤΟΙ θέλουν το καλό σου.
Inspire Someone Today,29 Jul.
I had a dream my life could be...
Έχετε σκεφτεί ποτέ πόσο μίζερη θα ήταν/είναι οι ζωές μας τη στιγμή που σταματάμε να ονειρευόμαστε,να θέτουμε στόχους?
Νομίζω ναι,την έχω δει αυτή τη θλίψη κάπου..
Inspire Someone Today,10 Oct.
Back To Youth.
Εύχομαι να συνέλθεις.
Εύχομαι να το δω.
Εύχομαι να το δω.
Inspire Someone Today,08 Nov.
Let it go.
Eύχομαι να συνέλθεις.
Μα δεν θα το δω.
Καλή τύχη.Λέιλα.
Let it go.
Breathe.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου