Page 365 of 365.

Ο σωστός τρόπος να ξεκινήσει αυτό το ποστ είναι ένας μεγάλος αναστεναγμός!
Πρώτον,γιατί ο σολωμός και τα σκορδόψωμα από την κουζίνα μου έχουν σπάσει τη μύτη,δεύτερον γιατί όλη μου η δεξιά πλευρά υποφέρει από τη θεαματική τούμπα που "έφαγα" λίγο νωρίτερα και βασικότερα γιατί εμένα τέτοιες μέρες (και ειδικά σήμερα)πάντα με πιάνει ένα θέλω-να-βάλω-τα-κλάματα-κάθε-πέντε-λεπτά.

Οπότε,κάθε χρόνο τέτοια μέρα,παρ'όλο που καθόλου δεν το θέλω,κάθομαι ασύνειδα και κάνω έναν τύπου απολογισμό της χρονιάς που φεύγει για να στεναχωρηθώ εν τέλει πιο πολύ,γιατί ναι,στο μυαλό μου αυτή τη στιγμή το 2013 είναι ένας καμπουριασμένος γεράκος που φεύγει και που οι περισσότεροι τον βρίζουν λες και φταίει πράγματι ο χρόνος για τα δικά μας λάθη και τις δικές μας στεναχώριες.*not!*

Για εμένα ο συγκεκριμένος...γεράκος ήταν ιδιαίτερα χρήσιμος,γεμάτος μαθήματα.Από τα καλά.

'Εμαθα πρώτα απ'όλα,με κάποιον μαγικό τρόπο,που εγώ μόνη μου αποκαλώ συνήθεια-αποδοχή,να μη φρικάρω που...φρικάρω.Με λίγα και ξεκάθαρα λόγια,αγάπησα -όσο γίνεται- τον πανικό μου κι έτσι πια,τις περισσότερες φορές,η νίκη δεν είναι ολοκληρωτικά δική του.Και αυτός με τη σειρά του,με άφησε λίγο ήσυχη.Κατάφερα να συνειδητοποιήσω ότι όλα αντιμετωπίζονται,ακόμα και τα πιο δύσκολα και οδυνηρά γεγονότα σ'αυτή τη ζωή.Κι έτσι κατάλαβα ότι είναι μεγάλο κρίμα να παλεύω με εχθρό τον ίδιο μου τον εαυτό και "απλά" κατέβασα τους τόνους.Ή απλά τους αποδέχτηκα όπως είναι και έμαθα να ζω με αυτούς.Και ήμουν από ένα σημείο και μετά πιο χαρούμενη,πιο πρόθυμη να ηρεμήσω και να επικεντρωθώ στην καθημερινότητά μου,που κάποτε περιείχε το φόβο μου και όχι στο φόβο μου,που μέχρι πρόσφατα ήταν η καθημερινότητά μου.

Έμαθα για τα καλά τι εστί προδοσία και ακόμα προσπαθώ να το αποδεχθώ,γιατί ίσως αυτό να είναι το μεγαλύτερο μάθημα του 2013.Δεν θέλω να γράψω άλλα σ'αυτό το σημείο,αλλά θέλω τόσα να πω.Μόνο,εύχομαι κανείς μας να μην ξεχνάει να δείχνει την ελάχιστη ακόμα εκτίμηση στους ανθρώπους που τον νοιάζονται.Γιατί όταν εκτιμάς αυτά που σου προσφέρουν,δείχνεις στους υπόλοιπους ότι τουλάχιστον εκτιμάς και τον εαυτό σου.Κι όταν αυτοί είναι οι επί 11 χρόνια "αδερφές" σου,ε νομίζω οφείλεις να κάνεις μια μικρή ανασκόπηση και να δεις αν όντως αυτοί οι άνθρωποι αξίζουν την αδικία και την προδοσία σου.(Γιατί λέω τα ίδια και τα ίδια???)

Και όταν κάποιοι φεύγουν,βλέπεις πιο καθαρά ποιοι μένουν.Και νιώθεις ευγνώμων γι'αυτούς,γιατί ήταν εκεί από πριν.Και τους εκτιμάς.Τουλάχιστον.Κι αυτοί το ίδιο.Και δεν θες κάτι άλλο.

Έμαθα ότι η οικογένειά μου είναι αρκετά γενναία για ένα ολοκαίνουργιο ξεκίνημα,μακριά από κάθετί που μοιάζει σκοτεινό κι επικίνδυνο.Και γι'αυτό νιώθω ευγνωμοσύνη,μα κυρίως ανυπομονησία για όλα όσα μας φυλάει το νέο έτος.

Έμαθα ότι οι αποχαιρετισμοί θα είναι κατά κάποιον τρόπο πάντα μέρος της ζωής μου.Έμαθα όμως ότι αυτό δεν έχει και τόση σημασία.Έι ψιτ! Δεν μπορείς να αλλάξεις τις συνθήκες που σε οδήγησαν εκεί.Δεν ευθύνεσαι εσύ γι'αυτές.Δεν είναι σωστό να επικεντρονόμαστε στην απόσταση.Νομίζω όλες καταλάβαμε φέτος ότι δεν είναι αυτή παράγοντας για να διατηρηθεί μια φιλία.Είναι αστείο.Η εκτίμηση που λέγαμε?Δεν είναι μόνη σου!

Έμαθα ότι η φιλολογία θέλει γερά νεύρα.(Να δεις που δεν τα διαθέτω! ugh!)

Έμαθα να κάνω μπούκλες-ο-Θεός-να-τις-κάνει τα μαλλιά μου.

Έμαθα να τρώω σωστά και να ελέγχω τη διατροφή μου και γι'αυτό ξαναστέλνω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς και τα ευχαριστώ μου εις τας Αγγλίας!

Ωστόσο,έμαθα να κάνω και τυρο-muffins,συνταγή που βρήκα στο super blog του αγαπημένου Γαβριήλ Νικολαίδη(δεν θα μάθω ποτέ πώς μπαίνουν τα διαλυτικά)http://coolartisan.net/.

Έμαθα πως αγαπώ τη μόδα πιο πολύ από πέρσυ.

Και τώρα μ'ένα καταπληκτικό παρ'ολίγον σχήμα κύκλου,θα κλείσω η φιλόλογος με το ότι έμαθα ότι η θετική και ήρεμη σκέψη είναι τρόπος ζωής,που δεν έχω κατακτήσει ακόμα,αλλά αξίζει τον κόπο και αργά ή γρήγορα θα το κάνω.

Ένα ημερολόγιο θετικής σκέψης μου πήρε κι ο μπαμπάς μου,που μάλλον το μυρίστηκε ότι το χρειάζομαι και ξέρετε τί γράφει ο ψυχολόγος Δρ Γουίντυ Ντράιεν στην 1η Ιανουαρίου?

Ο κόσμος είναι το μέρος όπου μάς συμβαίνουν τα περισσότερα πράγματα.Το μυαλό είναι το μέρος όπου τα επεξεργαζόμαστε.
Επομένως:Κόσμος*Μυαλό=Ανταπόκριση.

Αυτή είναι η ευχή μου και για το 2014,αγαπημένοι μου!
Να είμαστε υγιείς,να αγαπάμε,να λέμε ευχαριστώ και να σκεφτόμαστε θετικά.

p.s. Το 2013 ήταν επίσης ωραίο γιατί δημιούργησα το μπλογκ μου.Το blog-ο-ημερολόγιό μου.Και το ΑΓΑΠΩ.

To καλυτερότερο τραγούδι του 2013 (μπορεί και του 2011,αλλά δεν πειράζει!) είναι ΑΥΤΟ:

'Cause it's always darkest before the dawn!


ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

War Is Over.
By Cory Monteith.
Miss you.
R.I.P.

xoxo
Leila.

Portraits by Neon Paint

Ο Πορτογάλος φωτογράφος Hid Saib χρησιμοποίησε τα πιο φωτεινά και εκθαμβωτικά...neon χρώματα πάνω στα ίδια του τα μοντέλα για να μας χαρίσει αυτό το εντυπωσιακό και...κάπως χριστουγεννιάτικο αποτέλεσμα! 

Like Neon Liiiiights.
Demi Lovato.

xoxo
Leila.

Creative Childhood Dreams Recreated in Surreal Scenes

Μια γεύση της χαμένης παιδικότητας και του χαμένου χρόνου αποφάσισε να αποτυπώσει ΤΟΣΟ δημιουργικά και ταυτόχρονα μυστήρια και σουρεαλιστικά η συγγραφέας-ερευνήτρια-fashion designer (και τρελαίνομαι που τα κάνει όλα αυτά μαζί!!) Trischa Sakhlecha,σε συνεργασία με το φωτογράφο Vikram Kushwah.

Και κάπου εδώ χάνω τα λόγια μου,δεν ξέρω πώς να εκφράσω με ακρίβεια τις σκέψεις μου,για όλα τα όνειρα,τα απωθημένα και τα κενά που μπορεί να υπάρχουν στην παιδική φαντασία ενός ανθρώπου και που θα τον συνοδεύουν πάντα.
Όχι,δεν ξέρω τι να πω για το πώς μπορεί να ξεπεράσει κανείς το ανεκπλήρωτο, να βρει τρόπο να το ξαναπροσεγγίσει και ίσως να το κατακτήσει,να βρει τρόπο να ξεφύγει από τις συμβάσεις της ζωής του που τον καίνε όλο και περισσότερο.

Ξέρω πάντως ότι θα ήταν λίγο πιο όμορφη η καθημερινότητά μας αν έκρυβε ακόμα λίγη παιδική φαντασία μέσα της.

χοχο
Λέιλα.

Santa Claus is Coming to Town.

Αν έχεις παιδική καρδιά και ζεστασιά,αυτή μάλλον θα σε συνοδεύει για πάντα και δεν μπορώ να πω πόσο όμορφο και ξεχωριστό πλέον είναι αυτό.

Πόσο μάλλον το πνεύμα το Χριστουγέννων.

Αυτά διαθέτουν σίγουρα οι δύο αδερφοί Fray,που επί ολόκληρα χρόνια δεν έχασαν ούτε μία ευκαιρία να φωτογραφηθούν με τον αγαπημένο του Άγιο.

O Mike και ο Martin ακόμα και σήμερα,μετά από 34 χρόνια συνεχίζουν να κάθονται στην αγκαλιά του Santa,μόνο που πλέον κρατούν κι αυτοί με τη σειρά τους αγκαλιά τα δικά τους παιδιά!

*Κάπου εδώ να τονίσω ότι ο Άγιος Βασίλης ΥΠΑΡΧΕΙ.*

Μπορείτε να δείτε ΟΛΕΣ τις φωτογραφίες εδώ:
http://imgur.com/a/WmI86

Ho,ho,ho *Santa Claus IS COMING to town*
Leila.

I'll fly like a cannonball

Νομίζω έχω πει αρκετές φορές στις φίλες μου πως καμιά φορά αισθάνομαι λίγο..."ενοχικά" όταν γράφω πιο προσωπικά σ αυτό εδώ το blog (*αμάν ρε Λέιλα!!!*),όμως σκέφτομαι πως θα ήθελα μετά από χρόνια να ξαναγυρίσω εδώ και να δω τι με απασχολούσε κάποτε,οπότε το βλέπω κάτι σαν...το ημερολόγιο που βαριέμαι φρικτά να γράφω στην πραγματικότητα.

Κι αν κρατούσα ημερολόγιο,σίγουρα θα θα έγραφα κάτι παραπάνω για τη σημερινή ημέρα.Ή γι'αυτές που θα έρθουν...

Αγαπητό μου...blog,

έρχονται υποθέτω κάποιες στιγμές στις ζωές 

μας που οι καταστάσεις σε ξεπερνάνε και πρέπει πια να πάρεις μια απόφαση που ενίοτε ταυτίζεται και μ'ένα ρίσκο.Ή περισσότερα.

Είναι εκείνες οι στιγμές που νομίζεις ότι χάνεις το μυαλό σου,ότι έχεις χάσει πια κάθε δύναμη να αντιμετωπίσεις το οτιδήποτε.Συνειδητοποιείς πόσο δύσκολο είναι να βρεις τη δύναμη μέσα στην αδυναμία σου για να αντιμετωπίσεις ακριβώς αυτή την αδυναμία?

What?

I was scared to death I was losing my mind
Break down
                                             I couldn’t close my eyes I was pacing all night    

Kαι τι στο καλό κάνεις όταν αυτό που σε κάνει αδύναμη,δεν υφίσταται? Όταν το μόνο που σε κυνηγάει-αποδυναμώνει είναι τα φαντάσματα του παρελθόντος σου? Όταν τρέμεις να ανοίξεις την πόρτα του σπιτιού σου? Όταν δεν μπορείς να χαρείς μια βόλτα με τις φίλες σου?

*Το αριστερό σου χέρι και πόδι είμαι εγώ,και το δεξί σου η...*

Ο φόβος είναι η πιο σκοτεινή και αόρατη δύναμη μέσα μας.Μπορεί να σε καταστρέψει στο δευτερόλεπτο.Μπορεί να σε μεταστρέψει σ'έναν άλλον άνθρωπο,κι εκεί να σε δω να αντιμετωπίζεις την απορία εκείνων που έχουν συνηθίσει την άλλη σου πλευρά,τη φωτεινή.Τι να τους απαντήσεις στο "μα δεν ήσουν εσύ!!"?

Και μαζί με όλους τους άλλους,πρέπει κι εσύ να συνηθίσεις αυτή την όψη του εαυτού σου.Τη φοβισμένη.Τη στοιχειωμένη.

Μέσα στο σπίτι μου,έχω ένα τεράστιο παράδειγμα δύναμης και....Ω,είναι λίγες και μικρές οι λέξεις (ναι,αυτή τη φορά είμαι σίγουρη,είναι ΜΙΚΡΕΣ) για να περιγράψω την αντοχή της μαμάς μου,που στο τέλος της ημέρας,ΚΑΘΕ ΜΕΡΑΣ,θα ακούσεις να σου λέει "δεν πειράζει.Εμπόδιο κι αυτό,τι να γίνει?Μη φοβάσαι.Έχουμε ο ένας τον άλλο εδώ μέσα" και άλλα τέτοια που με κάνουν να σκέφτομαι "όχου,δε γίνεται να μην την καταβάλλει.Δεν γίνεται να αντέχει κι άλλα!".

Να δεις που μάλλον δεν της πήρα πολλά σ'αυτή τη στάση ζωής,στεναχωριέμαι και τρομάζω εύκολα.Το δείχνω άσχημα.Τις περισσότερες φορές μου βγαίνει σε επιθετικότητα και άρνηση.

Τους τελευταίους μήνες προσπαθώ μόνο να το αλλάξω αυτό.Και νομίζω τα έχω καταφέρει.

Θέλω να τους αγαπήσω τους φόβους μου.Να αποδεχθώ τα φαντάσματά μου.Με συμφέρει να το κάνω.Είναι μέρος του εαυτού μου και όλοι μας έχουμε σίγουρα έχουμε κι ένα δεύτερο,σκοτεινό,στοιχειωμένο,παγωμένο "εγώ".Καμιά φορά σκέφτομαι ότι έτσι συμβιβάζομαι,ότι κατά κάποιον τρόπο σκεπάζω τα προβλήματά μου.Δεν ξέρω,δεν μπορώ να ξέρω.Μπορεί να κάνω λάθος.Πάντως σίγουρα δεν είναι μεγαλύτερο από αυτά που έκανα κάποιους μήνες πριν,τότε που με νικούσαν καθαρά και αμαχητί.

*Να νικάς*

Freedom
I let go of fear and the peace came quickly
Freedom
I was in the dark and then it hit me
I chose suffering and pain in the falling rain
I know, I gotta get out into the world again

Καμιά φορά όμως,τα φαντάσματά σου παίρνουν και φυσική υπόσταση και μορφή.Σε κυνηγάνε.Σε ακολουθούν.Είναι πραγματικά.Είναι επικίνδυνα.Απειλούν εσένα και ό,τι έχεις στη ζωή σου.Τότε δεν μπορείς ούτε βαθιά ανάσα να πάρεις,ούτε να χαμογελάσεις στον πανικό σου.Αυτή τη φορά δεν τον προκάλεσες εσύ.Αυτή τη φορά δεν έχεις να παλέψεις με κάτι άυλο.Αυτή είναι η φορά που πρέπει να πάρεις μεγάλες αποφάσεις.

*Ωφείλεις η δύναμη της θέλησης σου να είναι ισχυρότερη από τη δύναμη της ανασφάλειας και του φόβου σου*

Έξω βρέχει,η αδερφή μου διαβάζει,στο σαλόνι έχει κόσμο,όπως συνήθως.Είναι ωραίο να επιστρέφεις στο σπίτι.Είναι όμορφο το Ηράκλειο.Έχει μυρωδιές και αναμνήσεις.Έχει το σχολείο μου,έχει τις αγαπημένες μου γεύσεις,έχει το παγκάκι στην πλατεία που τόσα και τόσα έχει ακούσει,έχει γέλια και κλάματα,αποτυχίες και επιτυχίες.Έχει χρόνια πολλά να μου διηγηθεί.Έχει όμως και την πηγή της πιο σκοτεινής γωνιάς του μυαλού μου.Είναι και θα είναι πάντα το σπίτι μου,μα ταυτόχρονα και η φυλακή μου.

Αυτή τη φορά όταν προσγειώθηκε το αεροπλάνο από τη Θεσσαλονίκη στο Ν.Καζαντζάκης δεν έκλαψα.Όταν βγήκα έξω δεν μύρισα θάλασσα.Όταν ήμουν στο αυτοκίνητο το μόνο που ειπα ήταν "γιατί τόσο σκοτάδι?".Στο κέντρο ένιωσα μόνο ερημιά και λίγα καρδιοχτύπια. 

Λυπήθηκα.

Και θα λυπηθώ ακόμα πιο πολύ όταν έρθει η ώρα του οριστικού αποχαιρετισμού.Γιατί θα χάσω πολλά.Αλλά θα κερδίσω κάτι πολύ σπουδαίο.Όχι μόνο για εμένα,αλλά για τους πιο πιο πιο πιο σπουδαίους και αναντικατάστατους ανθρώπους στη ζωή μου.Είναι όμορφη η ηρεμία.

But I won’t hide inside
I gotta get out, gotta get out
Gotta get out, gotta get out
Lonely inside and light the fuse
Light it now, light it now, light it now

*Μια καινούργια αρχή*

*Και για'μένα,μια νέα αρχή*

*Ανακούφιση.Ασφάλεια.*

*Τα πάντα.*

Νιώθω ευγνώμων και υπερήφανη σήμερα.
Γιατί αξίζει να παίρνεις κάθε ρίσκο,να είσαι έτοιμος και δυνατός να αντιμετωπίσεις κάθε δυσκολία,αρκεί να είσαι συνειδητοποιημένος ότι το κάνεις για το δικό σου καλό,για την ευτυχία τη δική σου για όσων αγαπάς.Για να ζήσεις όπως έχεις ονειρευτεί.Ελεύθερος και αποδεσμευμένος από το παρελθόν σου,ακόμα και αν η έσχατη λύση είναι να τρέξεις όσο πιο μακριά γίνεται.Αυτό,ξέρεις, δεν είναι δειλία.Είναι μια δύναμη που στη βάση της κρύβει μόνο αγάπη.Και αυτή η δύναμη είναι μεγαλύτερη από το κακό που σε κυριεύει.Αυτή νικάει.ΕΣΥ νικάς.

*Να νικάς πάντα.*

And now I will start living today
Today, today I close the door
I got this new beginning and I will fly
I’ll fly like a cannonball
Like a cannonball
Like a cannonball
I’ll fly, I’ll fly, I’ll fly like a cannonball

xoxo.

Λέιλα.

Fashion Alert

Ξέρω,ξέρω πλησιάζει αυτή η στιγμή του χρόνου που σε πιάνει ο υπερκαταναλωτισμός σου.

Ξέρεις τι?
Δεν χρειάζεται να γεμίσεις σακούλες.
Αν θες να διαθέσεις κάποια χρήματα,μηπως να τα επενδύσεις στα μεγαλύτερα trends του φετινού χειμώνα όπως δημιουργικά υπέδειξαν οι μεγάλοι οίκοι?

Oversized coat,full skirt,leather και καρό.
Αυτά κρατάω εγώ στο μυαλό μου,αυτά φοράνε και οι αγαπημένες μου fashion bloggers,που σουλατσάρουν στις Αμερικές και τα Παρίσια εφαρμόζοντας τέλεια πάνω τους τις τάσεις,κι εγώ σκάω από τη ζήλια μου...

      

  

(Sandra Hagelstam,από τις αγαπημένες μου bloggers!!)

 !!!!

*Τα καπέλα είναι τέλεια ΚΑΙ στο χειμερινό σου λουκ!*

Kι εκεί που ενθουσιάζομαι τώρα εγώ στα blogs(έκανα κιόλας 2ο tumblr μόνο με μόδα,μη χάσω...http://style-simblicity-sophistication.tumblr.com/) πέφτω πάνω σε αυτό το βίντεο και συνειδητοποιώ ότι τελικά ισως με ενθουσιάζουν...μικρά πράγματα.

xoxo

Λέιλα.